Amaç: Çalışmamızda intramedüller çivileme ile tedavi edilmiş AO/OTA tip 43 A1, A2, A3 distal tibia kırıklarının dizilim bozukluğu açısından sonuçlarını değerlendirmeyi amaçladık.
Yöntem: İntramedüller çivileme ile tedavi edilmiş AO/OTA tip 43A1, A2, A3 distal tibia kırığı olan 55 hasta (38 erkek, 17 kadın, ortalama yaş 41.3±15.3, ortalama takip süresi 35.1±9 hafta); retrospektif olarak değerlendirildi. Hastaların kırık kaynama durumu, kaynama zamanı, komplikasyonlar ve kaynama durumları değerlendirildi. Klinik değerlendirme için Olerud-Molander skoru kullanıldı.
Bulgular: Tüm hastalarda kaynama sağlandı. Ortalama Olerud-Molander skoru 88.5 ± 8 idi. Ortalama varus açılanması 0.6 ± 1.4°, ortalama valgus açılanması 2.1 ± 1.9°, ortalama rekurvatum açılanması 0.7 ± 1.2°, ortalama prokurvatum açılanması 0.3 ± 0.7°, ortalama rotasyon açısı ise 0.5 ± 1.4° olarak bulundu. İki hastada (%3.6) varus, 6 hastada (%10.9) valgus, 1 hastada (%1.8) rekurvatum and 3 hastada (%5.5) rotasyonda yanlış kaynama tespit edildi.
Sonuç: İntramedüller çivileme ile tedavi edilmiş distal tibia kırıklarında başarılı sonuçlar elde edilmiştir. Bununla birlikte, dizilim problemleri, valgus dizilim bozukluğu nadir görülen komplikasyonlar değildir(%10.9). Bu komplikasyonların engellenmesinde; cerrahi tedavi esnasında dikkatli değerlendirme ve farklı teknikler gerekebilmektedir.
Background: The aim of the present study was to evaluate outcomes of distal tibia fractures AO/OTA 43 A1, A2, A3 whom we have treated through intramedullary nailing especially for alignment disorders.
Materials and Methods: Fifty-five patients with distal tibia fractures AO/OTA type 43A1, A2, A3 (38 males, 17 females, mean age 41.3±15.3 years, mean follow-up period 35.1±9 weeks) who were treated through intramedullary nailing were evaluated retrospectively. Fracture union status, union time, complications and alignment disorders of the patients were evaluated. Olerud-Molander score was used for clinical evaluation.
Results: Union was achieved in all patients. Mean Olerud-Molander score was 88.5 ± 8. Mean varus angle was 0.6 ± 1.4°, mean valgus angle was 2.1 ± 1.9°, mean recurvatum angle was 0.7 ± 1.2°, mean procurvatum angle was 0.3 ± 0.7°, mean rotation angle was 0.5 ± 1.4°. Two patients (3.6%) had varus malunion; 6 patients (10.9%) had valgus malunion, 1 patient (1.8%) had recurvatum malunion and 3 patients (5.5%) had rotation malunion.
Conclusion: Successful results are obtained by intramedullary nailing treatment of distal tibia fractures. However, alignment problems, valgus alignment disorder in particular are not a rare complication (10.9%). A careful evaluation during surgical treatment and different techniques may help to prevent this complication.
