Amaç: Bu çalışmada amaç; balık tüketimi sıklığı ile osteoporoz (OP) arasındaki ilişkiyi değerlendirmektir.
Materyal ve metot: Bu çalışmada 45 ile 75 yaş aralığında postmenapozal kadın hastaların kayıtları incelendi. Çalışma kriterlerine uyan 152 postmenapozal kadın hasta çalışmaya dahil edildi. Olgular, haftalık balık tüketim alışkanlığı 250 gram ve üzerinde olanlar Grup 1 ve balık tüketim alışkanlığı haftalık 250 gramın altında olanlar Grup 2 olarak sınıflandırılmıştır. Osteoporoz tanısında yaygın olarak Dual Enerji X Ray Absorbsiyometri (DEXA) yöntemi kullanıldığından, bu çalışmada da kemik mineral içeriğini (gram:g) iki enerji X-ray absorbsiyometri (DEXA) cihazı verilerine göre sınıflandırma yapıldı. Olguların tüm vücut ve total kalça taramaları aracılığıyla KMY (g/cm2) değerleri elde edildi. KMY (tüm vücut ve total kalça değerleri incelendi; ancak L2-L4 esas alındı) ve T-SKOR ise L2-L4 değerlerine göre klinik tanılar; osteoporoz, osteopeni ve normal olarak sınıflandırıldı.
Bulgular: Olguların 45’i (%29,60) Grup 1’de, 107’sinin ise (%70,40) Grup 2’de yer aldığı tespit edildi. Grup 1’deki olguların %19,73 (n:30) ve Grup 2’deki olguların %1,97 (n:3) KMY normal değerlerde tespit edildi. Bu değer balık tüketim alışkanlığı olmayan gruba göre karşılaştırıldığında istatistiksel olarak (p<0,05) anlamlı olarak bulundu. Osteoporoz tespit edilen olgular Grup 1’de %10,20 (n:5) ve Grup 2’de ise %89,79 (n:44), osteopeni Grup 1’deki olguların %14,28 (n:10) ve Grup 2’deki olguların %85,72’sinde (n:60) tespit edilmiştir. Bu değerler arasında fark olmakla birlikte balık tüketim alışkanlığı olmayan gruba göre karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı (p>0,05) değildi. Ancak balık tüketim alışkanlığı olan Grup 1’deki sadece beş olguda osteoporoz ile uyumlu olduğu görüldü. Elde edilen değerler istatistiksel olarak anlamlı (p<0,05) olduğu tespit edildi.
Sonuç: Bu çalışma verilerine göre; menopoz sonrası dönemdeki kadınlarda haftalık balık tüketiminin 250 gram ve üzerinde olan olgularda KMY üzerine olumlu etki yaptığı ve osteoporoz riskini azalttığı tespit edildi.
Aim: The goal of this study is to determine the relation between fish consumption frequency and osteoporosis (OP).
Material and method: The records of postmenopausal women between the ages of 45-75 were examined in this study. 152 patients who met the study criteria were included in the study. The cases with weekly fish consumption of 250 grams or more were classified as Group 1 and the cases with fish consumption below 250 grams per week were classified as Group. Because dual energy X-ray absorptiometry (DEXA) method was widely used for osteoporosis, bone mineral desity (grams: g) was classified according to dual energy X-ray absorptiometry (DEXA) data. BMD values (g / cm2) were obtained through the whole body and total hip scans of the cases. BMD (L2-L4) and T-SCOR were clinically diagnosed according to L2-L4 values; normal, osteopenia and osteoporosis.
Result: Forty-five (29.60%) cases were found in Group 1, and 107 (70,40%) were in Group 2. 19.73% (n: 30) of the cases in Group 1 and 1.97% (n: 3) of the cases in Group 2 were found at normal values. This value was statistically significant (p <0,05) when compared to the group without fish consumption habit. Osteoporosis was detected in 10,20% (n: 5) of Group 1, 89,79% (n: 44) of Group 2, 14,28% (n: 10) of osteopenia Group 1 cases and Group 85.72% (n: 60) of the 2 cases were detected. The difference between these values was not statistically significant (p> 0,05) when compared to the group without fish consumption habits. However, only five of the cases with fish consumption habit in Group 1 were found to be compatible with osteoporosis. The obtained values were found to be statistically significant (p <0.05).
Conclusion: This study data has demonstrated a positive effect on BMD and to decrease the risk of osteoporosis in postmenopausal women weekly fish consumption 250 grams or more.
