Ebeveynleri Boşanma Sürecinde Olan Çocuklar ve Okul Sosyal Hizmeti (Kurgulanmış Bir Vaka Örneği Üzerinden)

Abstract

Aile yaşam döngüsü içinde boşanmaların gerçekleştiği basamak büyük oranda çocukların okul dönemini kapsamaktadır. Bu süreçte çocuklar gerek akademik başarıda düşüş gerekse okul ortamına uyumsuzluk göstererek yaşadıkları sıkıntıları görünür kılmaktadırlar. Gelişmiş ülkelerde bu duruma okul sosyal hizmet uzmanları müdahale etmektedir. Türkiye’de okul sosyal hizmeti MEB okullarında bulunmamaktadır. Sosyal hizmet perspektifinin eğitim sistemi içinde yer almaması, risk altındaki öğrenciler için bireysel destek, kriz yönetimi, aile-öğrenci-okul arasında bağ kurma ve kaynak yönlendirme gibi kritik alanlarda boşluklar doğurmaktadır. Türkiye'de okul sosyal hizmeti uygulamalarına dair yapılandırılmış bir modelin bulunmaması, bu boşlukların devam etmesine neden olmaktadır. Bu derleme çalışmasının amacı, bu konudaki eksikliği kurgulanmış bir vaka üzerinden ortaya çıkarmak ve okul sosyal hizmeti ihtiyacını görünür kılmaktır. Makale, Türkiye'de okul sosyal hizmetinin bir uzmanlık alanı olarak geliştirilmesine katkıda bulunmayı hedeflemekte ve bu doğrultuda, politika yapıcılar, eğitimciler ve sosyal hizmet uzmanlarının çalışmalarında faydalanabilecekleri bir çerçeve sunmayı önermektedir.

The stage of the family life cycle during which divorces occur largely overlaps with the school period of children. During this period, children often make their difficulties visible through a decline in academic performance and maladaptation to the school environment. In developed countries, school social workers intervene in such situations. However, in Turkey, school social work is not present in Ministry of National Education (MEB) schools. The absence of a social work perspective within the education system creates significant gaps in critical areas such as individualized support for at-risk students, crisis management, fostering connections between families, students, and schools, and resource coordination. The lack of a structured model for school social work practices in Turkey perpetuates these deficiencies. The purpose of this review study is to highlight the absence of this support by using a fictional case study and to make the need for school social work visible. The article aims to contribute to the development of school social work as a specialized field in Turkey and seeks to provide a guiding framework for policymakers, educators, and social work professionals in this context.