YOKSULLUĞA YÖNELİK SOSYAL BELEDİYECİLİK UYGULAMALARI VE ALGILARI

Abstract

Bu çalışma da sosyal belediyecilik kavramının uygulayıcıları tarafından nasıl algılandığı sorusuna belirli bir olguyu derinlemesine çözümleme imkânı sunan nitel araştırma yöntem kullanılarak cevap aranmaktadır. Araştırmada Antalya’da diğer merkez ilçelere göre halkı göreceli olarak sosyoekonomik açıdan daha düşük gelirli olan, fazlasıyla göç alan ve yoksulluğun yoğunlaştığı merkez ilçesinin yerel yönetim birimi olan ilçe belediyesi örneklem olarak alınmıştır. Belediyenin sosyal belediyecilik uygulamalarını gerçekleştiren birimlerde görevli personelle yarı yapılandırılmış mülakatlar yapılarak sosyal belediyecilik algısı, uygulamalar, yaşanan problemler ve pandemi etkisi ve öz değerlendirmeleri MAXQDA 2020 programı kullanılarak analiz edilmiştir. Araştırma çıktılarında katılımcıların, sosyal belediyecilik kavramını daha çok yardımlar üzerinden anlamlandırdığı, sağlık uygulamalarının ağırlıklı olduğu, yoğun göçün en büyük sorun olarak görüldüğü ve sosyal belediyecilik uygulamalarında yöneticinin etkisinin yüksek olarak ifade edildiği görülmüştür. Ayrıca insan odaklı bir sosyal belediyecilik uygulamasının temel alındığı ve pandeminin uygulama ve faaliyetlerin kısıtlanmasına neden olduğu tespit edilmiştir.

In this study, the question of how the concept of social municipalism is perceived by its practitioners is sought to be answered by using a qualitative research method that offers the opportunity to analyze a specific phenomenon in depth. In the study, the municipality, which is the local government unit of the district, whose population is relatively lower in socioeconomic income compared to other central districts in Antalya, which receives large numbers of immigrants and where poverty is concentrated, was taken as a sample. Semi-structured interviews were conducted with the staff working in the units that carry out social municipalism practices of the municipality, and the perception of social municipalism, practices, problems experienced, pandemic impact and self-assessments were analyzed using the MAXQDA 2020 program. In the research outputs, it was observed that the participants understood the concept of social municipalism mostly through social assistance, health practices are predominant, intensive migration is seen as the biggest problem, and the influence of the manager in social municipalism practices is expressed as high. In addition, it has been determined that a human-oriented social municipalism practice is based on and that the pandemic has caused restrictions on practices and activities.