II. Meşrutiyet’in ilan edilmesiyle basında bir canlanmaya yaşanmış art
ardına birçok dergi çıkmıştır. Bu doğrultuda 1910’da Say u Amel çıkmıştır.
Çalışmanın amacı, derginin tüm sayıları ışığında yayım politikasını
belirlemektir. Say u Amel, bir işçi dergisi olmasına karşın tüm iktisadi
sorunlara değinmiş ve çözüm önerileri getirmiştir. Say u Amel, iktisadi ve
işçi sorunlarını milli bir bakış açısıyla vermiştir. Dergi, sosyalizmi
savunmamış, sadece Ilımlı sosyalizm hakkında okurlarını bilgilendirmiştir.
İşçi sorunlarını enternasyonal olarak değil milli bir bakış açısıyla vermiştir.
Dergide işçi sorunlarının yanında sanayi, sermaye, eğitim ve tarım gibi
iktisadi konularda da yazılar görülmüş ve bu konuları da milli bir bakış
açısıyla vermiştir. Dergide yazı yazan ve sosyalist olarak bilinen Ethem
Nejat ve Mustafa Suphi, bu yıllarda sosyalizmi benimsememiş ve İttihat
ve Terakki’yle yakın ilişkileri olan Türkçü aydınlar olarak görülmektedir.
Bu çalışmada tasvir yöntemi uygulanmış, tarihsel süreç doğrultusunda
Osmanlı Devleti’nin ekonomik sorunları Sa’y u Amel ışığında verilmiştir.
With the declaration of the II. Constitutional Monarchy, there was a
revival in the press, and many magazines were published one after
another. In this direction, Say u Amel came out in 1910. The aim of the
study is to determine the publication policy in the light of all issues of the
journal. Although Say u Amel is a workers' magazine, it has addressed all
economic problems and offered solutions. Say u Amel has given the
economic and labor problems from a national point of view. The
magazine did not defend socialism, only informed its readers about
moderate socialism. He gave workers' problems from a national
perspective, not from an international perspective. In addition to the
problems of workers, articles on economic issues such as industry,
capital, education and agriculture were also seen in the magazine, and he
gave these issues from a national point of view. Ethem Nejat and
Mustafa Suphi, who wrote articles in the magazine and are known as
socialists, are seen as Turkist intellectuals who did not adopt socialism in
these years and had close relations with the Committee of Union and
Progress. In this study, the method of description was applied, and the
economic problems of the Ottoman Empire were given in the light of Sa'y
u Amel in line with the historical process.
