Kuru kayısı üretimi, risk ve belirsizlik altında yapılmaktadır. Üreticiler, en yüksek faydaya ulaşabilmek adına ekonomik, teknik ve sosyal riskleri göz önüne alarak üretimi gerçekleştirmektedirler. Risklerin ve risk yönetim stratejilerinin belirlenmesi ve değerlendirilmesi üreticilerin karar almalarına yardımcı olmaktadır. Araştırmada, kuru kayısı üretiminin yoğun olarak yapıldığı Malatya ili Hekimhan ilçesinden 45 üreticiden likert ölçeği ile hazırlanan anketler yardımıyla elde edilen veriler kullanılmıştır. Üreticilerin karşılaştıkları riskler ile bunlarla başa çıkmak için kullandıkları risk yönetim stratejilerinin belirlenmesi için araştırma verileri analiz edilmiştir. Anketler neticesinde toplanan verilerin güvenilirliği yeterli olup, frekans tabloları ve grafikler yardımıyla analizler gerçekleştirilmiştir. Araştırma sonucuna göre en önemli risk kaynakları ilkbahar geç donları, dolu ve tarımsal desteklerin yetersizliği olarak görülürken, en önemli risk yönetim stratejileri ise faaliyetlerin çeşitlendirilmesi, satış ve girdi desteklemeleri ile üreticilerin birlikte hareket etmesi olarak belirlenmiştir.
Dried apricot production is carried out under the conditions of risk and uncertainty. The farmers produce under the many risks such as economic, technical and social risk and they are aimed to reach maximum utility. Identifying and assessing the risks that farmer’s face and the strategies they use to cope with them will facilitate decision-making. In this study, data collected from randomly selected 45 farmers via questionnaires using Likert scale in Hekimhan county of Malatya province where dry apricot production was intensified were used. Data were analyzed to determine the effects of farmers risk assessments and the risk management strategies they could use to cope with these risks. The reliability level of data was satisfactory and data were analyzed using frequency tables and graphs. According to the results of the research, the most important risk sources were spring late frost, hail and inadequacy agricultural support. On the other hand, the most important strategies coping with risk were agricultural facility diversity, to provide sales and input support and farmer’s cooperation.
