Mâlikî mezhebine mensup bir fıkıhçı olan Şehâbeddîn Karâfî, İslam hukuku alanında önemli
eserler vermiştir. Karâfî, meselelere yaklaşımı ve üslubuyla fark oluşturan bir ilim adamıdır.
Furûk literatüründen bahsedildiğinde akla ilk gelen onun el-Furûk isimli eseridir. Karâfî’nin
el-Ümniyye fî idrâki’n-niyye isimli eseri de niyet konusunda klasik dönem fıkıh literatüründe
akla ilk gelen eserlerden biridir. Adeta akademik bir tezi andıran el-Ümniyye, hacmi küçük an cak yoğunluğu fazla olan konulu bir fıkıh kitabıdır. el-Ümniyye’de ikincil düzeyde ele alınan
üç konu, kanaatimizce onu ayrıcalıklı bir konuma taşır. Bu konuların birincisi “lafızda eş an lam ve farklı anlam” meselesidir. Bunu “ilk nazar ve şüphe” takip eder. Üçüncü tali konu ise
“niyeti terk etmek ve takdir (takdîrî durum)” konusudur. Bu kapsamda makalede el-Üm niyye’nin dikkat çekici özelliklerinden bahsedilmesi ve kitabın ana konusu altında örtülü ka lan belirtilen üç mevzunun açığa çıkarılması hedeflenmiştir.
Shihab al-Din Qarafi, who was a scholar of Maliki school, wrote important books in Islamic
law. Qarafi was a scholar who stood out with his approach to issues and style of thinking. His
most famous book titled al-Furuq is among the most important books of Furuq literature.
Qarafi's one other book titled al- Umniyya fi idraki'n-niyya is another important book from the
classical era of fiqh literature about intention. Al-Umniyya is a short but very informative fiqh
book which is like a thesis. Three topics discussed in al-Umniyya replaces the book in a very
important position. The first topic is "synonyms and antonyms in language." This topic is
followed by "first thought and suspicion." The last topic is "abandoning the intention and
taqdir." This article aims to discuss the most interesting aspects of al-Umniyya and explain
the three unexplored topics mentioned above.
