Türkiye’de medya alanındaki özelleştirme politikalarıyla birlikte gazetecilik
alanında, televizyonculuk sektöründe ve diğer medya ortamlarında 1990’lı
yıllarla birlikte medya yatırımcıları öne çıkmıştır. Gazetecilik mesleğinden
uzak olan ve işadamı statüsüyle medya alanına adım atan bu yatırımcıların
medya araçlarını holdingler bünyesinde toplaması, medya sahipliği
olgusunu yeni bir boyuta taşımıştır. Patronsuz gazetecilik ise medya
patronlarının şirket yönetir gibi medya araçlarını yönetmesine bir karşılık
olarak ortaya çıkmıştır ve hem geleneksel medyada hem de internet
medyasında etki uyandırmaya başlamıştır. Bu çalışmada da patronsuz
gazeteciliğin geleneksel medyadaki konumu üzerinde durulmuştur ve nitel
analiz metotları arasında yer alan içerik analizi yöntemiyle hareket edilerek
örneklem olarak belirlenen ulusal gazeteler incelenmiştir. Aydınlık gazetesi
ve Birgün gazetesinin bu bağlamda ele alındığı çalışmada, söz konusu
gazetelerin patronsuz yapılarının gazete içeriklerine olan yansımaları
üzerinde durularak değerlendirme yapılmıştır. Netice olarak patronsuz
gazetelerin kurumsal yapıları, yayın politikaları, haber söylemleri, tiraj
verileri ve köşe yazısı içerikleri mevcut farklılıklarıyla öne çıkarılmıştır.
With privatization policies in the field of media in Turkey, media investors
have come to fore both in field of journalism and in television sector and in
other media environments since 1990s. These investors, far from
journalism profession and stepped into media field with status of
businessmen, carried media tools to holdings, bringing concept of media
ownership to a new dimension. The Journalism without patronizer has
emerged as response to media bosses managing media tools as if running
company and it has began to make impact in traditional media and
internet media. This study focuses on position of bossless journalism in
traditional media and content analysis method, which is among qualitative
analysis methods, was applied and it were examined national newspapers
determined as samples. In this study, Aydınlık newspaper and Birgün
newspaper are handled, and evaluation made by focusing on reflections of
aforementioned newspapers without a boss on their content. As a result,
is presented the institutional structures, publishing policies, news
discourses, circulation data and column content of the bossless
newspapers.
