Ġlâhî dinlerin ortak amacı insanlığın saadetidir.
Ġlâhî kitaplar da bu saadetin temini için uyulması
gereken emirleri ve yasakları barındıran vahiy
ürünü eserlerdir. Kur‟ân-ı Kerim de bu ilâhî
kitapların sonuncusu ve evrensel olanıdır. Kur‟ân
nazil olduğu dönemde, muhataplarının psiko sosyal ve kültürel durumlarını göz önünde
bulundurmuĢtur. Kur‟ân‟ın nazil olduğu
dönemde kullandığı dil de muhataplarının
anlayacakları bir dildir. “Birr” kavramı cahiliye
Araplarının Kur‟ân nazil olmadan önce
kullandıkları bir kavramdır. Ancak bu
kullanımda ilâhî boyut eksiktir. Kur‟ân ile
beraber “birr” kavramı ilâhî bir boyut da
kazanmıĢtır. Birr kavramı Kur‟ân‟da itikad,
ibadet ve ahlâk konularını kapsayan temel
kavramlardan bir tanesidir.
The chief purpose of divine religions is the
happiness of human being and the divine books
are the divine inspiration products which contain
commandments and prohibitions that humans
have to obey to ensure this happiness. The
Qur‟an, which is universal, is the last one of
these books. The Qur‟an took into consideration
the psycho-social and cultural characteristics of
the people of the period that it emerged. The
language of the Qur‟an could be easily
understood by the people of the period that it
emerged. “The Birr” is the concept which was
used by uneducated Arabs before the period that
the Qur‟an emerged. Yet, in this usage divine
dimension is deficient. “The Birr” concept
gained divine dimension with the Qur‟an. “The
Birr” is one of the fundamental concepts which
contains faith, worship and moral subjects in the
Qur‟an
