Türkiye’de bireysel iş uyuşmazlıklarında arabuluculuk süreci ve dünyadaki çağdaş uygulamalarla karşılaştırılması

Abstract

Uyuşmazlıkların eski dönemlere nazaran gerek uzmanlık isteyen, gerekse gittikçe karmaşıklaşan yapısı nedeniyle bireyler bir yandan ilişkilerine devamlılık kazandırmaya çalışırken bir yandan da uyuşmazlıklarına çözüm arayışı içine girmişlerdir. Uzun bir zaman aralığına yayılan yargısal süreçler bireyleri ve devletleri alternatif çözüm yöntemleri üzerine odaklanmaya yöneltmiştir. Arabuluculuk zamanla bu alternatif çözüm yöntemlerinden en hızlı çözüm üretilebilen ve aynı zamanda en çok tercih edilen yöntemlerinde başında gelir olmuştur. Bu çalışmada alternatif uyuşmazlık çözüm yöntemlerinin gelişim evreleri, çeşitleri değerlendirildikten sonra, arabuluculuk süreci ve bireysel iş uyuşmazlıklarına uyarlanması ele alınmıştır. Ülkemizde halen uygulanan bireysel iş uyuşmazlıklarındaki zorunlu arabuluculuk sürecinin eksikleri ve diğer kanunlarla çelişen yönleri değerlendirilmiş, farklı ve başarılı ülke örnekleri ele alınarak karşılaştırmalar yapılmış, sonuç bölümünde ise neler yapılabileceğine dair öneriler sunulmuştur.

Due to the nature of the disputes that require both expertise and increasing complexity compared to the old times, individuals have been seeking solutions to their disputes while trying to add continuity to their relations. The judicial processes spanning a long period of time have led individuals and governments to focus on alternative solution methods. Mediation has become one of the most preferred methods that can produce the fastest solution from these alternative solution methods over time. In this study, the stages of development of alternative disputere solution methods, after evaluating their types, the mediation process and their adaptationtoin dividual business disputes are discussed. The deficiencies of the compulsory mediation process and the contradictory aspects with other laws in individual business disputes, which are stil applied in our country, have been evaluated, comparisons have been made by considering different and successful country examples, and suggestions on what can be done in the conclusion section are presented.