Bu araştırmanın amacı; kaynaştırma öğrencilerini eğiten öğretmenlerin, yeterliklerini ortaya çıkarmak ve karşılaştırmaktır. Özel durum çalışması yöntemiyle yürütülen araştırma, üç farklı okulda (il, ilçe ve köyden birer okul) kaynaştırma eğitimi veren 15 öğretmenle gerçekleştirilmiştir. Veri toplamak amacıyla, öğretmenlerle mülakat yapılmıştır. Elde edilen veriler betimsel analiz tekniği kullanılarak analiz edilmiştir. Araştırma sonunda, öğretmenlerin kaynaştırma eğitimi konusunda genel olarak kendilerini yetersiz gördükleri söylenebilir. İl, ilçe ve köyde çalışma durumlarına göre ise, köyde çalışan öğretmenlerin öğrencilerine karşı daha duyarlı oldukları saptanmıştır. Ayrıca kaynaştırma öğrencileri için herhangi bir kaynak kitabın olmaması öğretmenler için en önemli eksikliklerden biri olarak görülmüştür. Öğretmenlere verilen kaynaştırma eğitimi seminerlerinin arttırılması ve bu seminerlerin daha çok uygulamaya dönük olması, öğretmenlerin yeterliklerini arttırabilmek için üniversite eğitimlerinde özel eğitim ders saatlerinin arttırılması, MEB tarafından kaynaştırma eğitimi için kaynak kitaplar yayınlanması önerilebilir.
The aim of this study is to find out and compare the proficiency of teachers educating inclusive students. Utilizing case study method, this study conducted with 15 teachers working at inclusive classrooms from three different schools (one school from a city, a district and a village). In order to collect data, interviews were conducted with teachers. The obtained data were analyzed using descriptive analysis techniques. At the end of the study, it can be said that the teachers saw themselves generally deficient about inclusive education. According to the place of work, it is obtained that the teachers working in the village are more sensitive for students than others. Also, one of the major weaknesses for teachers is that there aren’t any reference books for inclusive students. It may be suggested that the number of inclusive education seminars for teachers should be increased, these seminars should include more applications, the special education lesson hours at the university should be increased to improve the sufficiency of teachers and the reference books should be published by the Ministry of education.
