Amaç: Bu çalışmanın amacı COVID-19 salgını sırasında karantina altındaki bireylerde kaygı ve umutsuzluk düzeylerini, kaygı ve umutsuzluk arasındaki ilişkiyi ve bunları etkileyen risk faktörlerini tanımlamaktır.
Gereç ve Yöntem: Veriler sosyodemografik veri formu, Beck Umutsuzluk Ölçeği (BUÖ) ve Durumluk Kaygı ölçeği (DKÖ) ile toplanmıştır.
Bulgular: İlköğretim mezunlarında, 3 ya da daha fazla çocuğu olanlarda, çalışmayanlarda, psikiyatrik hastalık öyküsü olanlarda BUÖ motivasyon kaybı alt ölçek (BUÖMK) puanları; çalışmayanlarda, geçmiş psikiyatrik öyküsü olanlarda BUÖ gelecekle ilgili duygular ve beklentiler alt ölçeği (BUÖGİDB) ile BUÖT puanları; üniversite mezunlarında BUÖ umut alt ölçeği (BUÖU) puanları; uyku bozukluğu olanlarda, 8 saat ve üstünde sosyal medya kullananlarda DKÖ puanları, daha yüksek bulunmuştur. DKÖ düzeyi BUÖGİDB ve BUÖMK ile pozitif, BUÖU ile negatif yönde korelasyon göstermiştir.
Sonuç: Bulgularımız salgın sırasında ruh sağlığının korunması hakkında ruh sağlığı profesyonellerine ve sağlık otoritelerine yardımcı olabilir.
Aim: The aim of this study is to describe the anxiety and hopelessness levels, the relationship between anxiety and hopelessness and the risk factors in individuals under quarantined during the COVID-19 epidemic.
Materials and Methods: Data were collected by using sociodemographic data form, Beck Hopelessness Scale (BHS) and State Anxiety Scale (SAS).
Results: BHS loss of motivation (BHSML) subscale scores of primary school graduates, those who unemployed, those with a history of psychiatric disease; BHS feelings and expectations about the future (BHSFE) subscale and BHST scores in those who unemployed, those with a history of psychiatric disease; BHS hope (BHSH) subscale scores in university graduates; SAS levels were found to be higher in those with sleep disorders and those who used social media for 8 hours or more
Conclusion: Our results can help mental health professionals and health authorities during the epidemic..
