Son zamanlarda metal içeren atık suların arıtımında biyolojik yöntemler, etkili,
pratik ve ekonomik olmaları nedeniyle konvansiyonel, fiziksel, kimyasal arıtım
yöntemlerine tercih edilmekte ve bilimsel araştırmalar bu yönde ağırlık
kazanmaktadır.
Kurşun ve kadmiyum endüstriyel atık sularda en fazla bulunan ve canlılara
önemli toksik etkileri olan metallerdendir. Bu çalışmada, farklı konsantrasyonlarda
kurşun ve kadmiyum içeren sulu çözeltilerden Escherichiae coli suşu kullanılarak
biyogiderim denemeleri yapılmıştır. Bunun için, öncelikle kurşun ve kadmiyum
metallerinin minimum inhibisyon konsantrasyonları hesaplanmış (kurşun için 500
ppm; kadmiyum için 50 ppm), daha sonra belirlenen bu konsantrasyonların alt dozları
(kurşun için 62,5, 125, 250 ppm; kadmiyum için 6,25, 12,5, 25 ppm) 24 saat
uygulanarak besi yerinde kalan, bakteri hücre yüzeyinde tutulan ve hücre içinde
biriken metal düzeyleri atomik absorpsiyon spektroskopisinde belirlenmiştir. Hücre
içinde en fazla birikim kontrol grubuna göre %7’lik bir farkla 12,5 ve 25 ppm dozunda
kadmiyum uygulaması sonucunda, hücre yüzeyine en fazla tutulum ise kontrole göre
%44’lük bir artış ile 250 ppm kurşun uygulaması sonucunda gözlenmiştir. Bu
çalışmanın sonuçları ile bundan sonraki kurşun ve kadmiyum biyoremediasyonu/
biyosorpsiyonu/ biyoakümülasyonu çalışmalarına bir ön fikir kazandırılmıştır.
Recently, biological methods in the treatment of metal-containing wastewater
are preferred to conventional physical chemical treatment methods because they are
effective, practical and economical and scientific research is gaining importance in this
direction.
Lead and cadmium are the most common industrial wastewater and have
significant toxic effects on living organisms. In this study, bioassay experiments were
carried out using different concentrations of lead and cadmium-containing solutions
using Escherichiae coli strain. For this purpose, the minimum inhibition
concentrations for lead and cadmium metals were calculated (500 ppm for lead; 50
ppm for cadmium), then the sub-doses of these concentrations (62,5, 125, 250 ppm for
lead, 6,25, 12,5, 25 ppm for cadmium) were applied for 24 hours and the levels of
metal that remained in the broth, kept on the bacterial cell surface and deposited in the
cell were determined by atomic absorption spectroscopy. As a result of the application
of cadmium at a dose of 25 ppm with a difference of 6,97% according to the control
group, the maximum accumulation was observed as a result of 250 ppm lead
application with an increase of 44,83% compared to the control. With the results of
this study, a preliminary idea was given to the studies of lead and cadmium
bioremediation / biosorption / bioaccumulation.
