Daphnia Magna’da tribenuron metil toksisitesine farklı çevresel amonyak derişimlerinin etkisi

Abstract

Bu çalışmada amaç, aynı sucul ortamda bir arada bulunması olası antropojenik kaynaklı tribenuron metil herbisidi ile abiyotik faktör olan amonyağın ayrı ya da karışımlarının çevresel derişimlerinde Daphnia magna’da toksik etkilerini araştırmaktadır. Bu amaçla, D. magna örnekleri tribenuron metil ve amonyağın iki farklı çevresel derişiminin 96 saat subakut etkisinde ve 21 gün kronik etkisinde bırakılmıştır. GPx, GST, tChE enzim aktiviteleri ile TBARS ve total protein düzeyleri spektrofotometrik yöntemler ile, mitokondriyal membran polarizasyonu fluoresan boyama yöntemi ile, sitokrom c ve AMPK protein derişimleri Western blot yöntemi ile analiz edilmiştir. GST ve tChE enzim aktiviteleri ile TBARS ve total protein düzeyleri hiçbir uygulama grubunda değişim göstermemiştir. Yüksek derişim amonyak ve tribenuron metilin birlikte etkisinde GPx aktivitesi, ayrı uygulandıkları gruba oranla artmıştır. Tüm gruplarda MMP depolarizasyonu olmasına karşın en belirgin etki yüksek deriĢim amonyak ve tribenuron metil karışım grubundadır. Sitokrom c miktarı, düşük derişim amonyağın ayrı ve tribenuron metil ile karışım halinde verildiği grupta artmıştır. AMPK protein miktarı düşük derişim amonyağın ayrı uygulandığı grup hariç tüm gruplarda artış göstermiştir. Sonuçlarımıza göre GST ve tChE enzim aktiviteleri D. magna’da tribenuron metil ve amonyak etkisi için biyomarkır olarak kullanılamaz. Amonyak ve tribenuron metil farklı mekanizmalar ile D. magna’da enerjetik strese yol açmaktadır. AMPK ve MMP analizi bu toksikantlar için biyomarkır olarak değerlendirilebilir.

The aim of the present study is to investigate the toxicity of the herbicide tribenuron methyl as an anthropogenic agent and ammonia as an abiotic factor on Daphnia magna at their environmental levels. They may coexist in the same environment. For this aim, D. magna specimens were exposed to tribenuron methyl and two different environmental levels of ammonia in 96 hours subacute and 21 days chronic durations. GPx, GST, tChE enzyme activities and TBARS and total protein concentrations were determined spectrophotometrically. MMP was analysed by fluorescence staining. Cytochrome c and AMPK protein concentrations were analysed by Western blotting. GST, tChE enzyme activities and TBARS and total protein levels did not change during subacute experiments. GPx activity increased in higher ammonia and tribenuron methyl mixture group compared to single administration groups of these toxicants. MMP depolarized in all the exposure groups; while it most affected in higher ammonia and tribenuron methyl mixture group. Cytochrome c protein level elevated in the effect of lower ammonia and lower ammonia and tribenuron methyl mixture groups. AMPK protein level increased in all the exposed daphnids except the lower ammonia exposure group. According to our results, GST and tChE cannot be considered as a biomarker for ammonia and tribenuron methyl intoxication in D. magna. The most probably, ammonia and tribenuron methyl caused an energetic crisis in D. magna but in discrete mechanisms. MMP and AMPK might be used as a good biomarker for these toxicants.