Bu çalışmada amaç, aynı sucul ortamda bir arada bulunması olası
antropojenik kaynaklı tribenuron metil herbisidi ile abiyotik faktör olan amonyağın
ayrı ya da karışımlarının çevresel derişimlerinde Daphnia magna’da toksik etkilerini
araştırmaktadır. Bu amaçla, D. magna örnekleri tribenuron metil ve amonyağın iki
farklı çevresel derişiminin 96 saat subakut etkisinde ve 21 gün kronik etkisinde
bırakılmıştır. GPx, GST, tChE enzim aktiviteleri ile TBARS ve total protein
düzeyleri spektrofotometrik yöntemler ile, mitokondriyal membran polarizasyonu
fluoresan boyama yöntemi ile, sitokrom c ve AMPK protein derişimleri Western blot
yöntemi ile analiz edilmiştir. GST ve tChE enzim aktiviteleri ile TBARS ve total
protein düzeyleri hiçbir uygulama grubunda değişim göstermemiştir. Yüksek derişim
amonyak ve tribenuron metilin birlikte etkisinde GPx aktivitesi, ayrı uygulandıkları
gruba oranla artmıştır. Tüm gruplarda MMP depolarizasyonu olmasına karşın en
belirgin etki yüksek deriĢim amonyak ve tribenuron metil karışım grubundadır.
Sitokrom c miktarı, düşük derişim amonyağın ayrı ve tribenuron metil ile karışım
halinde verildiği grupta artmıştır. AMPK protein miktarı düşük derişim amonyağın
ayrı uygulandığı grup hariç tüm gruplarda artış göstermiştir. Sonuçlarımıza göre GST
ve tChE enzim aktiviteleri D. magna’da tribenuron metil ve amonyak etkisi için
biyomarkır olarak kullanılamaz. Amonyak ve tribenuron metil farklı mekanizmalar
ile D. magna’da enerjetik strese yol açmaktadır. AMPK ve MMP analizi bu
toksikantlar için biyomarkır olarak değerlendirilebilir.
The aim of the present study is to investigate the toxicity of the herbicide
tribenuron methyl as an anthropogenic agent and ammonia as an abiotic factor on
Daphnia magna at their environmental levels. They may coexist in the same
environment. For this aim, D. magna specimens were exposed to tribenuron methyl
and two different environmental levels of ammonia in 96 hours subacute and 21 days
chronic durations. GPx, GST, tChE enzyme activities and TBARS and total protein
concentrations were determined spectrophotometrically. MMP was analysed by
fluorescence staining. Cytochrome c and AMPK protein concentrations were
analysed by Western blotting. GST, tChE enzyme activities and TBARS and total
protein levels did not change during subacute experiments. GPx activity increased in
higher ammonia and tribenuron methyl mixture group compared to single
administration groups of these toxicants. MMP depolarized in all the exposure
groups; while it most affected in higher ammonia and tribenuron methyl mixture
group. Cytochrome c protein level elevated in the effect of lower ammonia and lower
ammonia and tribenuron methyl mixture groups. AMPK protein level increased in all
the exposed daphnids except the lower ammonia exposure group. According to our
results, GST and tChE cannot be considered as a biomarker for ammonia and
tribenuron methyl intoxication in D. magna. The most probably, ammonia and
tribenuron methyl caused an energetic crisis in D. magna but in discrete mechanisms.
MMP and AMPK might be used as a good biomarker for these toxicants.
