Doripenem'in genotoksik etkisinin sitogenetik ve moleküler düzeyde araştırılması

Abstract

Bu çalışma Doripenem (DRP)’in genotoksik etkisinin hem sitogenetik hemde moleküler yöntemlerle araştırılması amacıyla yapılmıştır. Sitogenetik yöntem olarak kısa süreli genotoksisite testleri olan kromozom anormalliği (KA) ve mikronükleus (MN) testleri kullanılmış, moleküler yöntemlerden ise RAPD-PCR tekniği uygulanmıştır. İnsan periferal lenfositleri 100 μg/ml, 200 μg/ml ve 400 μg/ml DRP ile 24 ve 48 saat boyunca muamele edilmişlerdir. DRP kromozom anormalliği ve mikronükleus frekanslarını artırmamış, ayrıca sitotoksik etki de göstermemiştir. Fakat RAPD-PCR çalışmasında elde edilen polimorfik band sayılarını artırmış ve genomik kalıp stabilite (GKS) oranlarını özellikle 48 saatlik muamele süresinde düşürmüştür.

The aim of this study was to investigate the genotoxic effects of doripenem (DRP) using both cytogenetic and molecular test systems. The chromosome aberration (CA) and micronucleus (MN) methods were used as the cytogenetic tests and RAPD-PCR method was used as the molecular test. The human peripheral lymphocytes were treated with 100 μg/ml, 200 μg/ml and 400 μg/ml concentrations of DRP for 24 and 48 hours treatment periods. DRP did not induce the chromosome aberrations and micronucleus frequencies at all concentrations and treatment periods and it was not showed any cytotoxic effect. However, DRP increased the polymorphic bands and decreased the ratio of genomic template stability especially at 48 hour treatment period.