Bu araştırmada, sekizinci sınıf öğrencilerinin ekolojik ayak izleriyle
sürdürülebilir çevre tutumlarının çeşitli değişkenler (yerleşim yeri, cinsiyet, ailenin
ekonomik durumu ve anne-baba eğitim durumu) açısından incelenmesi amaçlanmıştır.
Betimsel tarama modelinin kullanıldığı araştırmanın çalışma grubunu, 2013-2014
eğitim-öğretim yılında Kahramanmaraş ve Adıyaman il merkezleri ve köylerinden
toplam 537 sekizinci sınıf öğrencisi oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı
olarak öğrencilerin sürdürülebilir çevreye yönelik tutumlarını ölçmek amacıyla 23
maddeden oluşan “Sürdürülebilir Çevre Tutum Ölçeği” (SÇTÖ) ve öğrencilerin tüketim
alışkanlıklarına yönelik “Dünya Doğayı Koruma Vakfı” web sitesinde yer alan 21
maddelik ekolojik ayak izi hesaplama makinesi kullanılmıştır. Verilerin analizi için
bağımsız gruplar t-testi, tek yönlü varyans analizi (anova), Kruskal-Wallis ve Mann Whitney U testi yapılmıştır.
Araştırmanın sonucunda 8. sınıf öğrencilerinin genel olarak sürdürülebilir
çevreye yönelik tutumlarının yüksek düzeyde olduğu, yerleşim birimleri açısından
karşılaştırıldığında ise köy ve kent merkezinde yaşayan öğrenciler arasında kent
merkezinde yaşayanlar lehine anlamlı bir fark olduğu görülmüştür. Ayrıca, öğrencilerin
sürdürülebilir çevre tutumları arasında cinsiyet açısından kız öğrenciler lehine anlamlı
bir farklılık olduğu belirlenmiştir. Diğer taraftan ekolojik ayak izlerinin genel olarak
yüksek olduğu, ancak yerleşim birimleri ve cinsiyet açısından gruplar arasında anlamlı
bir fark olmadığı saptanmıştır. Sonuç olarak, 8. sınıf öğrencilerinin sürdürülebilir
çevreye yönelik tutumlarının iyi düzeyde olmasına rağmen, ekolojik ayak izlerinin
yüksek çıkmasının nedenleri tartışılmış ve eğitimsel doğurguları açısından bazı
önerilerde bulunulmuştur.
This research aimed to examine eighth grade students’ attitude to the
environment and sustainable ecological footprint in terms of different variables (the
location, gender, the economic condition of the family, the education status of the
parent). The descriptive survey model was used. The study group composed of 537
eighth grade students from Kahramanmaras and Adıyaman province centers and village
in the academic year 2013-2014. In the research, as a data collection tool to measure
students attitudes towards sustainable environment, “Sustainable Environmental
Attitude Survey “ (SÇTÖ) which consists of 23 items and online ecological footprint
calculation questionnaire from the website of “World Wide Fund for
Nature” consisting of 21 items towards students consumption habits was applied. The
ecological footprint of the students was calculated by using a web-based ecological
footprint calculation machine. Independent samples, one-way analysis of variance
(anova), Kruskal-Wallis and Mann-Whitney U test were used for resulting survey data.
At the result of study it was found that 8th grade students’ attitude towards
sustainable environment was at high level when compared in terms of the locations, the
students who live in village and city centers had been found to be a significant
difference in favor of city centers. Also, students’ attitude towards sustainable
environment in terms of gender, there was a significant difference in favor of female
students. On the other hand, it was reached that ecological footprints were at high level
in general and there was no significant difference in terms of locations and gender. As a
result, although 8th grade students’ attitude towards sustainable environment was at a
good level, the reasons for the emergence of high ecological footprints were discussed
and made suggestions.
