Şeyhülislam Ebu's-Su'ūd Efendiye ait, çok fazla bilinmeyen bir eser olan Du'ā-nāme, aslında küçük çaplı bir risaleden ibarettir. Bu risalede duanın faziletleri, önemli gün ve gecelerde yapılacak dualar, duanın kabul şartları gibi konular üzerinde durulmuş; çeşitli, muteber hadislerle konu desteklenmiştir. Eserin ilk sayfalarındaki Arapça-Farsça kelime ve tamlamalarla örülü, sanatlı ve süslü anlatımı dışarıda tutarsak genelde eserde sade ve anlaşılır bir Türkçe tercih edildiği söylenebilir. Arapça ibareler ve hadislerin dışında harekesiz, nesih tarzında, kenar açıklamalı yazılan bu yazma eser, Hicri 1044 yılına ait olması bakımından oldukça önem taşımaktadır.
Du'ā-nāme is a work which is not known too much and belongs to Şeyhülislam Ebu's-Su'ūd, primarily consists of a little tract. In this tract, it is emphasised on topic such that virtues of pray, prays which should be made on sacred days and at holy nights, accepdence states of pray. It is also supported with retiable and various hadiths. It can be said that was prefered plain and stark Turkish language except for ingenious expressions adorned with Arabic and Persian words and phrases. Except for Arabic sentences and hadiths, this manuscript which was written in naskh style with postscript is very important because of belonging to 1044 of the hegira.
