Anjiyogenez Bağlantılı Büyüme Faktörleri VEGF-a ve FGF-1’in Osteosarkoma Hücre Proliferasyonu Üzerine Etkileri

Abstract

Osteosarkoma çocuklar ve ergenlerde en sık görülen kemik tümörüdür. Bazı genlerin, sitokinlerin ve büyüme faktörlerinin ekspresyonundaki değişiklikler osteosarkomada malign fenotipin gelişiminden sorumludur. VEGF ve FGF ailelerinin bazı üyeleri, osteosarkomayı da içeren çeşitli tümör tiplerinde kötü prognoz ve metastaz ile ilişkilendirilmiştir. Ailenin üyelerinden VEGF-a ve FGF-1’in osteosarcoma hücre proliferasyonuna olan etkileri hakkında bilgiler sınırlıdır. Bu çalışmada VEGF-a ve FGF-1'in osteosarkoma hücre proliferasyonu üzerindeki etkilerinin aydınlatılması amaçlanmıştır. Osteosarkoma modeli olarak osteoblastik özelliklere sahip Saos-2 hücreleri kullanıldı. Hücreler, 24 saatlik serum açlığından sonra 20 ng/mL VEGF-a ve FGF-1 ile muamele edildi. 1-72 saat inkübasyon süresinden sonra hücre canlılığını ölçmek için MTT testi uygulandı. Sonuçlar VEGF-a’nın tüm inkübasyon süreleri için hücre proliferasyonunu arttırdığını gösterdi. Maksimum artış, istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde, 48 saatlik inkübasyon (1.7 kat) süresinden sonra gözlendi. FGF-1, Saos-2 hücre proliferasyonunda çok küçük bir artışa yol açtı. Sonuç olarak, bu bulgular osteosarkom için yeni tedavi stratejilerinin geliştirilmesine katkıda bulunabilir.

Osteosarcoma is the most common bone tumor in children and adolescents. Alterations in the expression of some genes, cytokines and growth factors are responsible for the development of the malignant phenotype in osteosarcoma. Some members of the VEGF and FGF families have been associated with poor prognosis and the metastasis in various tumor types including osteosarcoma. Among the members of the family, information about effects of VEGF-a and FGF- 1 on osteosarcoma cell proliferation is limited. In the present study, it was aimed to elucidate the effects of VEGF-a and FGF-1 on osteosarcoma cell proliferation. Saos-2 cells, having osteoblastic features, were used for osteosarcoma model. Cells were treated 20 ng/mL VEGF-a and FGF-1 after 24 hours of serum starvation. MTT assay was applied to measure cell viability after incubation for 1-72 hours. Results indicated that VEGF-a promoted cell proliferation for all incubation times. Maximum increase was observed after 48 hours of incubation (1.7 fold) with a statistically important manner. FGF-1 led to very slight increase in Saos-2 cell proliferation. Consequently, these findings can contribute development of new therapy strategies for osteosarcoma.