Yazlık mescitlere kavramsal ve tipolojik bir yaklaşım

Abstract

Bu makalede dini mimari içerisinde ele alınan yazlık mescitler incelenmiş olup, bunların son cemaat mahallerinden tamamen farklı olduğu ve yazlık mekân, yazlık namazgâh, namazgâh gibi isimlendirilenlerden de de ayrı bir kavramla ifade edilmesi gerektiği düşünülmektedir. Konumuz olan yazlık mescitler, namazgâhlardan minberlerinin bulunmayışı ve bir cami veya yanında bulunan avlusunda bulunuyor olmaları ile ayrılırlar. Bunlar verdikleri hizmet açısından da farklılık gösterirler. Namazgâhlar şehir dışında yaşayanlara, yolculara hizmet vermek için veya büyük insan kitlelerini bir araya toplamak üzere inşa edilirken, yazlık mescitler şehirde yaşayan insanların sıcak yaz günlerinde bir arada ibadet için toplanmalarına yönelik bir uygulamadır. İşlevsel olarak; namazgâhlar cuma mescitlerini, yazlık mescitler ise mescitleri karşılamaktadır. Bu tür yapıların sıcak iklimin hâkim olduğu yerleşim yerlerinde yaygın kullanım alanı bulduğu görülmüştür.

In this article, ‘summer masjid’ is discussed as part of religious architecture to develop the argument that it is essentially different from the last congregation area (son cemaat yeri), thus deserves a separate name rather than being referred to as a summer venue, summer prayer place, or prayer place (namazgâh). Summer masjid is distinguished from prayer places called namazgâh in that it does not feature a minbar and is located inside the mosque yard. These also differ in terms of the services they provide. Prayer places called namazgâh serve the residents of suburbs or the countryside, as well as wayfarers, and are made for bigger crowds; whereas the summer masjid is a meeting point for city dwellers who prefer worshipping together as a congregation. In terms of their functions, namazgâh corresponds to the Friday masjid and summer masjid to masjid proper Keywords: Summerly Masjid, Summer venue, Namazgâh, Mosque, Masjid,.