Bu makalede dini mimari içerisinde ele alınan yazlık mescitler incelenmiş
olup, bunların son cemaat mahallerinden tamamen farklı olduğu ve yazlık
mekân, yazlık namazgâh, namazgâh gibi isimlendirilenlerden de de ayrı
bir kavramla ifade edilmesi gerektiği düşünülmektedir.
Konumuz olan yazlık mescitler, namazgâhlardan minberlerinin
bulunmayışı ve bir cami veya yanında bulunan avlusunda bulunuyor
olmaları ile ayrılırlar. Bunlar verdikleri hizmet açısından da farklılık
gösterirler. Namazgâhlar şehir dışında yaşayanlara, yolculara hizmet
vermek için veya büyük insan kitlelerini bir araya toplamak üzere inşa
edilirken, yazlık mescitler şehirde yaşayan insanların sıcak yaz günlerinde
bir arada ibadet için toplanmalarına yönelik bir uygulamadır. İşlevsel
olarak; namazgâhlar cuma mescitlerini, yazlık mescitler ise mescitleri
karşılamaktadır. Bu tür yapıların sıcak iklimin hâkim olduğu yerleşim
yerlerinde yaygın kullanım alanı bulduğu görülmüştür.
In this article, ‘summer masjid’ is discussed as part of religious
architecture to develop the argument that it is essentially different from
the last congregation area (son cemaat yeri), thus deserves a separate
name rather than being referred to as a summer venue, summer prayer
place, or prayer place (namazgâh).
Summer masjid is distinguished from prayer places called namazgâh in
that it does not feature a minbar and is located inside the mosque yard.
These also differ in terms of the services they provide. Prayer places
called namazgâh serve the residents of suburbs or the countryside, as
well as wayfarers, and are made for bigger crowds; whereas the summer
masjid is a meeting point for city dwellers who prefer worshipping
together as a congregation. In terms of their functions, namazgâh
corresponds to the Friday masjid and summer masjid to masjid proper
Keywords: Summerly Masjid, Summer venue, Namazgâh, Mosque,
Masjid,.
