BRICS ülkelerinde etkinlik ve telafi edici etki hipotezlerinin geçerliliğinin test edilmesi

Abstract

Piyasalardaki entegrasyonun özellikle 20. yüzyılın sonlarına doğru artmasıyla oluşan ekonomik küreselleşme süreci, ulusal ekonomileri dışa açık hale getirmektedir. Dışa açıklıkta yaşanan artış ise bu ekonomilerin uluslararası risklere maruz kalmalarına neden olmaktadır. Literatürde piyasalarda yaşanan bu ekonomik küreselleşme sürecinin kamu harcamaları üzerinde nasıl bir etki yaratacağı “Etkinlik ve telafi edici etki” hipotezleri bağlamında incelenmektedir. Bu hipotezlerden hangisinin geçerli olduğu, dışa açıklıktan kaynaklı risklerin oluşturabileceği zararların giderilmesi, diğer yandan kamu ve maliye politikalarına yön vermeleri bakımından ekonomiler için önem arz etmektedir. Bu çalışmanın amacı BRICS (Brezilya, Rusya, Hindistan, Çin ve Güney Afrika) ülkelerinde kamu harcamalarının etkinliğini 1991-2018 yıllarına ait verileri kullanarak “etkinlik ve telafi edici etki” hipotezleri bağlamında test etmektir. Kamu harcamalarının gayrisafi yurtiçi hasılaya oranı, gayrisafi yurtiçi hâsıla büyüme hızı ve ticari açıklık için ihracat ve ithalatın gayrisafi yurtiçi hasılaya oranı değişkenlerinin kullanıldığı çalışmada panel veri ekonometrisinden faydalanılmıştır. Çalışmadan elde edilen bulgulara göre, etkinlik hipotezinin geçerli olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

Particularly towards the end of 20th century, process of economic globalization emerged with the increase in market integration has made national economies open to the outward-orientedness. In the literature, the effect of this economic globalization process in the markets on the public expenditures is explored in the context of “Efficiency and compensation effect” hypotheses. The aim of this study is to explore the effectiveness of public expenditures in BRICS (Brazil, Russia, India, China and South Africa) in the context of “Efficiency and compensation effect” hypotheses using data over the period of 1991-2018. Panel data econometrics were utilized in the study, which uses the variables of the ratio of public expenditures to gross domestic product, gross domestic product growth rate and ratio of exports and imports to gross domestic product for trade openness. In summary, the findings of this study argued that the efficiency hypothesis was valid for the selected period.