This article attempts to explain how war is delineated in English and
Turkish literature by examining examples of the verse by English and
Turkish poets who wrote anti-war poems. The poems picked out for this
study have been gathered from the World War I poems by Turkish and
English poets about the Western and Gallipoli fronts. Some poets of these
poems did actually fight in the battlefields, by means of which they
reflected not only their feelings but also their actual experiences of the
war. Hence these poems are not epics of heroism but the stories of
human tragedy that war inflicted on man. Viewing the war as man and
soldier reveals the irony war brings about and examining this irony in the
verse may reveal the irony of heroism.
Bu makalenin konusu savaş karşıtı şiirler yazan İngiliz ve Türk şairlerin
şiirlerinden örnekler vererek her iki edebiyatta savaş kaşıtlığının nasıl
ifade edildiğini açıklamaktır. Bu çalışma için seçilen şiirler Türk ve İngiliz
şairlerin Batı ve Çanakkale cephesi ile ilgilidir. Bu şiirleri yazan şairlerden
bizzat bu savaşa katılanlar olmuştur. Dolayısı ile bu makalede bahsedilen
şairlerden bir kısmı sadece hislerini değil tecrübelerini de yansıtmışlardır.
Savaşı yaşayarak anlatan bu şairlerin şiirlerinde ulusal kahramanlık
hikayeleri ile birlikte savaşın neden olduğu insan trajedisi de anlatılmıştır.
Savaşa bir insan ve bir asker olarak bakıldığında ortaya çıkan ironiyi şiir
dilinde yansıtan şiirlerin incelenmesi kahramanlık düşüncesinin de ironik
tarafını açığa çıkarabilir.
