Eğitim teknolojilerinin sınıf ortamında kullanılması; öğrenciler için dersi daha ilgi çekici hale getirmekte, hedeflere ulaşmayı kolaylaştırmakta, zaman kaybını engellemekte ve öğrenmeyi daha kalıcı hale getirmektedir. Yakın zamana kadar Türkçe derslerinde sadece basılı materyaller kullanılırken, teknolojik araçların kullanımı yenilenen ilköğretim programlarıyla birlikte daha da önem kazanmıştır. Ancak eğitim teknolojilerinde ne kadar gelişme olursa olsun bu araçların öğretmenler tarafından kullanılacağı unutulmamalıdır. Bu araştırmada sınıf öğretmenlerinin Türkçe derslerinde teknolojik araçların kullanımına yönelik görüşlerini belirlemek amaçlanmıştır. Araştırma Ankara ili merkezinde görev yapan 30 sınıf öğretmeni ile yürütülmüştür. Öğretmenlerin görüşlerinin belirlenmesi amacıyla yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Araştırmada elde edilen veriler betimsel ve içerik analizi tekniği ile analiz edilmiştir. Araştırmaya katılan öğretmenlerin yaklaşık dörtte üçü Türkçe derslerinde teknolojik araçların kullanılması gerektiğini düşünürken, yaklaşık dörtte biri ise Türkçe derslerinde teknolojik araç kullanımının gereksiz olduğunu düşünmektedirler. Ayrıca sınıf öğretmenlerinin teknolojik araçları en çok görsel okuma ve görsel sunu ile dinleme öğrenme alanlarında en az ise konuşma öğrenme alanında kullandıkları tespit edilmiştir.
Using educational technologies in the classroom contributes to make the lessons interesting for students, to facilitate achieving the objectives of the lesson to prevent the waste of time and to maintain a permanent learning. Although only printed media has been used in Turkish lessons until quiet recently, using technological tools has become more important with the renewed elementary school curriculum. But no matter how much improvement occur in the field of educational technologies, it shouldn’t be forgotten that these tools are used by teachers. In this study it’s aimed to define the classroom teacher’s perspectives about using educational technologies in Turkish lessons. The study was carried out with the 30 classroom teachers in the centre of Ankara. Semi-structured interview forms were used to define the teacher’s perspectives. The data has been analyzed through descriptive analysis and content analysis techniques. While three out of four teachers participated in this study think that educational technologies should be used in Turkish lessons, one out of four teachers on the other hand think that it is unnecessary to use educational technologies in Turkish lessons. Furthermore, it is determined that they use educational technologies mostly in visual reading, visual presentation and listening and learning environments on the other hand they use them in speaking and learning environments at least.
