Bu araştırmada öğretmen adaylarının alternatif ve geleneksel ölçme-değerlendirme yaklaşımlarından
meslek yaşamlarında hangilerini uygulayabilecekleri ile ölçme ve değerlendirme amaçlı teknoloji kullanımı
konusunda kendilerini ne kadar yeterli gördüklerini belirlemek amaçlanmıştır. Tarama modelindeki bu
araştırmaya, 2007–2008 öğretim yılında Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi’ndeki öğretmenlik
programlarında ölçme ve değerlendirme dersini alan 364 öğretmen adayı katılmıştır. Veri toplama aracı olarak
araştırmacılar tarafından geliştirilen ölçme aracı kullanılmıştır. Araştırma sonucunda; öğretmen adaylarının
geleneksel ölçme-değerlendirme yaklaşımlarının çoğunda kendilerini “yeterli” görmelerine karşın, alternatif
yaklaşımlarda (proje, gözlem, ürün dosyası, problem çözme ve görüşme gibi) kendilerini “daha yeterli”
görmüşlerdir. Öğretmen adayları ölçme-değerlendirme amaçlı teknoloji kullanımı konusunda da kendilerini
“ileri” düzeyde yeterli bulmuşlardır. Ölçme-değerlendirme amaçlı teknoloji kullanımı konusunda erkek adaylar
kadın adaylara, kaldığı yerde bilgisayar olan adaylar olmayanlara, kaldığı yerde internet erişimi olan adaylar ise
olmayanlara göre kendilerini teknoloji kullanımı konusunda “daha yeterli” görmüşlerdir. Öğretmenlik
programları arasında özyeterlikler bakımından anlamlı bir farklılık bulunmaktadır.
This study aims to determine how sufficient preservice teachers feel regarding the use of technology
for measurement and evaluation as well as which approaches in measurement and evaluation they could use in
their professional lives. This study uses a survey method and 364 students who took or were taking the
measurement and evaluation course offered in the 2007-2008 teaching year at the Faculty of Education at
Anadolu University participated. A survey developed by the research was used as a data gathering tool. The
study concluded that while preservice teachers found themselves “sufficient” regarding most traditional approaches in measurement and evaluation, participants found themselves “more sufficient” regarding
alternative approaches (i.e. project, observation, portfolio, problem solving and interviews). Participants also
found themselves “highly” sufficient regarding the use of technology for measurement and evaluation.
Regarding the use of technology for measurement and evaluation; male participants, participants with
computers in their place of residence participants with internet access in the place of residence felt “more
sufficient” compared respectively to female participants, participants without computers in their places of
residence and participants without internet access in their places of residence. There is meaningful
differentiation regarding self-efficacy in teaching programs.
