Amaç: Kliniğimizde tedavi edilen persistan fetal supraventriküler taşikardi hastalarının sonuçlarını değerlendirmek.
Gereç ve Yöntemler: Bir buçuk yıllık dönemde fetal persistan supraventriküler taşikardi nedeniyle tedavi edilen hastalar retrospektif olarak değerlendirildi. Hastaya özel tedavi ve sonuçları kaydedildi. İlaçların etkinliği bildirildi.
Bulgular: Toplam sekiz fetal persistan supraventriküler taşikardi vakası bu dönemde tedavi edildi. Sekiz hastanın üçü hidropik fetüslerdi. Hidrops fetalis varlığına göre tedavi için sadece digoksin ve digoksinle kombine sotalol kullanılmıştır. Antiaritmik tedavi, toplam da sekiz fetal persistan supraventriküler taşikardi vakasının yedisinde başarılıydı.
Sonuç: Tek başına digoksin, eğer fetal hydrops yok ise supraventriküler taşikardi tedavisinde etkili görünmektedir. Fetal hidrops durumunda, sotalol ilavesi iyi bir alternatif olabilir.
Objective: To evaluate the outcomes of persistent fetal supraventricular tachycardia patients treated in our clinic.
Material and Methods: Patients who were treated due to fetal persistent supraventricular tachycardia in one and a half year period are evaluated retrospectively. Patient specific treatments and outcomes are recorded. The efficacy of drugs is reported.
Results: Total eight of fetal persistent supraventricular tachycardia cases were treated in this period. Three out of eight were hydropic fetuses. Digoxin alone digoxin combined sotalol were used for the treatment according to the presence of hydrops fetalis. Antiarrythmic treatment was successful at seven out of total eight fetal persistent supraventricular tachycardia cases.
Conclusion: Digoxin alone seems effective for supraventricular tachycardia treatment if fetal hydrops is not present. In case of fetal hydrops, addition of sotalol may be a good alternative.
