Çocuklarda vezikoüreteral reflü tanısında floroskopik voiding sistoüretrografi ile voiding ürosonografinin karşılaştırılması

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı, vezikoüreteral reflü yönünden ileri tetkik planlanan hastalarda voiding sistoüretrogram ve voiding ürosonografi yöntemlerinin reflünün ortaya konmasındaki başarı oranlarının değerlendirilmesidir. Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya vezikoüreteral reflü yönünden araştırılan ve voiding sistoüretrogram tetkiki planlanan 48 hasta alındı. Hastalar yaş, cinsiyet ve voiding sistoüretrogram planına neden olan nefrolojik problemler için değerlendirildi. Bulgular: Çalışmadaki 48 hastanın 34’ü kız ve 14’ü erkekti. 48 hastanın 18’inde vezikoüreteral reflü saptandı. Tüm böbrek-üreter üniteleri vezikoüreteral reflü açısından değerlendirildi ve voiding sistoüretrogram ile %91,3, voiding ürosonografi ile %73,9 böbrek-üreter ünitesinde vezikoüreteral reflü tespit edildi. Kullanılan iki yöntemin tutarlılık oranı %73,6 olarak saptandı. Grade I vezikoüreteral reflü olguları hariç tutulduğunda ise her iki yöntemin tutarlılık oranı %87,6’dır. Vezikoüreteral reflü saptanması açısından her iki radyolojik yöntem arasında istatistiksel olarak anlamlı farkın olmadığı görüldü (p=0.146). Sonuç: Seçilmiş olgularda voiding ürosonografi radyasyon yükü içermeyen alternatif bir tetkik olarak tercih edilebilir.

Purpose: The goal of the study was to investigate the success rates of voiding cystourethrogram and voiding urosonography in patients who were scheduled for further investigation vesicoureteral reflux. Material and Methods: This study included 48 patients who were evaluated for vesicoureteral reflux and planned for voiding cystourethrogram. The patients were evaluated for gender, age and nephrologic problems which causing for plan voiding. Results: Of the 48 patients in the study, 34 were female and 14 were male. Vesicoureteral reflux was detected in 18 of 48 patients. All renal-ureter units were evaluated for vesicoureteral reflux and 91.3% with voiding cystourethrogram and 73.9% with voiding urosonography were detected in the renal -ureter unit. The coherence rate of both methods was found to be 73.6% and it was shown that there was no statistically significant difference between the two methods for the detection of vesicoureteral reflux. When the cases of grade I vesicoureteral reflux were excluded from the study, the consistency rate of both methods increased to 87.6%. There was no statistically significant difference between the methods for detecting vesicoureteral reflux in renal ureter units (p=0.146). Conclusion: Voiding urosonography can be used as an alternative radiation-free imaging method for selected cases.